ทำไมจึงยังไม่หยุด

ทำไมไม่หยุดสักที... เป็นคำถามที่ผมเฝ้าคอยถามตัวเองเสมอมาในปีนี้ ผมรู้สึกว่าปี 2558 เป็นปีที่ผมประสบความสำเร็จในชีวิตตามเป้าหมายที่วางไว้มาก มาถึงจุดที่การมีรายได้เข้ามาไม่ทำให้รู้สึกดีใจได้เท่ากับการมีเวลาว่าง

ผมไม่ต้องนั่งกังวลว่าเงินเดือนเดือนนี้จะเข้าวันไหน ไม่ต้องนั่งกังวลว่าเดือนนี้จะมีงานเข้ามาบ้างหรือเปล่า เทรดหุ้นโดยไร้ความกังวลว่าปีนี้พอร์ตจะโตกี่เปอร์เซ็น ไม่ได้ร่ำรวยเป็นเศรษฐีอะไร แต่ผมรู้สึกว่าปีนี้ผมพอแล้ว 3 เดือนที่เหลือต่อจากนี้ ถ้าจะหยุดนิ่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำงาน ไม่มีรายได้เลย ผมก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน... แต่ทำไมยังทำงานไม่หยุดสักที

การรับงานหลายๆ ครั้งในช่วงหลังมา ผมไม่เคยพิจารณา ไม่เคยถามถึงค่าตอบแทน แต่จะถามว่า "ให้ผมสอนใคร" "เป้าหมายของโครงการนี้คืออะไร" ผมจะพิจารณาถึงประโยชน์ที่คนอื่นจะได้ เด็กๆ จะได้ ว่าคุ้มค่าต่อการเสียแรงของผมมั้ย ถ้าคุ้มก็จะทำ

เมื่อคืนหลับไปโดยมีคีย์บอร์ด Surface เป็นหมอน ไม่แน่ใจว่าหลับไปตอนกี่โมงเหมือนกัน แต่ผมฝัน... ในฝันมีคนถามผมว่าทำไมไม่หยุดสักที ยังคงเป็นคำถามที่ยังวนเวียนอยู่ในความคิดผมตลอดเวลาแม้แต่นอนหลับฝัน ตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ทำคือพยายามหาคำตอบให้กับคำถามนี้

สุดท้ายผมก็ได้คำตอบแล้วว่า แม้ตัวผมพร้อมที่จะหยุด แต่โลกยังคงหมุนต่อไป การศึกษายังต้องดำเนินต่อไป Open Durian ยังต้องเติบโตขึ้น เด็กๆ ยังต้องเรียน ยังต้องสอบ ยังต้องมุ่งสู่ฝันต่อไป และนี่คือเหตุผลที่ผมไม่สามารถหยุดได้